سلام
می خواستم بگم خیلی وقتا خوشحال میشم که اسمم امیرحسین ه و برادر کوچکترم آقا امیرعباس.
واقعا عالیه دست مادر و پدر خوبم درد نکنه. اولین وظیفه یه پدر و مادر در قبال فرزند نام گذاری خوب ه.
مستحبه از اسماء ائمه و پاکان، برا نام گذاری استفاده شه. (به نظرم علتش هم تذکره بودنش ه.
باعث میشه یاد و خاطره ی اون بزرگوار زنده بشه برا دیگران.)
البته باید توجه کنیم ما که همیشه به فرزندانمون احترام می گذاریم
خب ، ولی اگه اسم ائمه رو فرزنمون گذاشتیم باید احترام نامش رو نگه داریم.
من و اَخوی زیاد شیطنت می کنیم ولی نباید گذاشت به حساب ِ بی احترامی.
بعضی وقتا که می خوام تنهایی چیزی بخورم دلم نمیاد میگم نکنه حاج امیر عباس دلش بخواد؛ یا مقداری رو براش میبرم یا بعدا براش میگیرم و میبرم .جالبه نه !! اونم دلش نمیاد حتی یه دونه کاکائو ....
جدیدا بعضی چیزا رو تنهایی ام میخورم... مادر بزرگم یه یخچال داره به لطف خدا ،عین یه معدن پُر از شیرینی... جدیدا بعضی وقتا تنهایی میرم سر اون معدن کذایی و دلی از شیرینی جات( غلط دستور زبانی-----شیرینی، فارسی ه ؛ ات پسوند برای جمع بستن اسم مفرد در عربی --->شرینی درسته یا شیرینی ها!!) درمیارم.مادربزرگم ندا میده :"آهای گل پسر داداشتم صدا کن!بگو اونم بیاد!" من هم میگم:"شیرینی برا ما ها خوب نیست مامان جون ! به خودم ضرر میزنم ولی به داداشم نه" مادربزرگم هم با لبخندی میگه :"اِ اِ ....ه ... "نمی دونم تو دلش چی میگه دیگه!!
وقتی به روزهای شهادت حضرت عباس (ع)و امام حسین(ع) نزدیک میشیم و یادم میفته جریان حضرت عباس و بچه های امام حسین(ع) و دلم میگیره ولی از طرفی خوش حال هم میشم که من و داداشم هم نام مردان بزرگی هستیم.
تو این روزها ما رو از دعای خیرتون فراموش نکنین! اول از همه با شمام آق جان...
