دست پر برکت

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

حتما تا به حال بهش فکر کردین... :دست پر برکت و درعین حال دستایی که حتی برکت رو از آدم میگیره.

یا شایدم براتون اتفاق افتاده باشه و حسش کرده باشین.

سعی در کسب روزی حلال و دوری از گناه  2موردی هستن از کلی موارد که مطمئنم باعث میشه فردِ صاحب این صفات دستی پر برکت داشته باشه.

عاشق خستگی در راه خانواده و آدمیت...-

بسمه تعالی

سلام

عاشق وقتایی ام که بابا و مامان خسته از بیرون میان و من خونه باشم اون موقع.

فرشته بودن آدم ها رو براحتی میشه دید وقتی برای خونواده شون به طور مشروع تلاش میکنن.

عاشق خواب رفتن عزیزانمم وقتی دارن دلسوزانه و با محبت باهام حرف میزنن ...اما هی پلکاش سنگین میشه و چشماش بسته میشه. بعد دوباره چششو باز میکنه و میگه چی میگفتیم...؟  و باز این اتفاق...

عاشقتونم بابا،مامان و داداش گلم.

شبا مثل من نباشین!باوضو بخوابین و آیة الکرسی رو از یاد نبرین.

خداوند گناهانمون رو ببخشه و ما رو جزء صالحین درگاهش قرار بده.انشاالله.

اندر جریانات سربازی و ....

بسم الله النور

سلام به همه همسایه ها و دوستان و میهمانان این دفترچه ی هزاررنگ

الحمدلله

خب قبلا یعنی 16 دی داشتم خبر از سربازیم می دادم که مشتری اومد و با عرض پوزش جیم فنگ شدم.

حالا ادامه میدهیم: اِم...اوهوم...

گفتم که اقدامات قبل سربازی رو اما هیچ کدوم جواب نداد ... تا اینکه رفتم سربازی...واقعا باور نکردنی بود...!

کجاش؟

دقیقا اینجاش که خدای خوبم ........ و که صاحب الامر(عج) عزیزم ،من رو 2 ماه بیشتر سربازی نفرستاد!(البته اگه دوره تکمیلی هم بذاریم روش میشه حدود 4 ماه)

واقعا که بهترین راه ، پرسود ترین راه، راه حق و خدا و ائمه ی معصومین علیهم السلام هستش.

خیلی ساده است در هر صورتی من باید 21 ماه خدمت میکردم در بهترین حالات مثلا تهران می موندم یا تو عقیدتی سیاسی می افتادم یا تو مدیریت دانشکده افسری امام علی (ع) ،می شدم عکاس و فیلم بردار و مسئول دفتر تبلیغات و خب کار اداری......

اما خدای خوبم نذاشت بیشتر از 2 ماه خدمت کنم و الان که دارم این پست رو می نویسم مدتی میشه که مرخص هستم  و چند وقت دیگه میرم دنبال تسویه حساب.

انشاالله خداوند عاقبت همه مون رو به خیر کنه و همه مون رو الگوی حسنه ای برای مسلمین قرار بده.

یا حق

اتفاق بزرگ امروز 19-9-92

بسم الله

سلام به همگی

الحمدلله علی کل نعمته . الهی و ربی انعمتُ ، شکرا لتسمیع کلامی و دعائی

ممنون آقا جون، امام زمان مهربانم - ممنون ائمه ی معصومین، منجمله شما آقا امام حسین ع مظلوم.

در مورد امروز چیزی فعلا نمی خوام بگم.

فقط چند مورد کوچیک رو به خودم و شما تذکر میدم.

خوراندن غذای حلال به دیگران، این قدر برای فرد طعام دهنده برکات داره که اگه ما متوجه می شدیم حاضر بودیم هر روز و هر شب نان خالی بخوریم و غذای خودمان هم ببخشیم به دیگران.

محبت به دیگران منجمله والدین

رعایت نظم در امور

احترام گذاشتن به اطرافیان و کردار و گفتار همراه با ادب و ادب و ادب

صدقه ،هرچند کم

دلجویی از بینوایان

صله رحم

یاد اموات بودن ،،حتی ذکر یک صلوات  یا غذا دادانِ مادر به بچه با نیّت رسیدن ثواب  به متوفّی

صبر بر مشکلات و آزمایشات الهی

راست گو بودن در همه حال ، حتی مواقعی که راستگویی به ضرر خودِ ماست

---

7 روز روزه به گردنم هست که باید در اولین فرصت به جا بیارم.

---

الهی شکر

یا حق

التماس دعا

تبریک عید غدیر،عید ولایت

به نام خدا

فردا روز خیلی بزرگیه.!!! روز اعلام وصایت امام علی ع توسط پیامبر گرامی مان. روز نزول آیه ی "...اکملتُ لکم دینکم..." .

روزی که خدا پیامبرِ برترِ خودش رو یه جورایی تهدید کرد و گفت اگه این پیام غدیر رو به مردم ابلاغ نکنی....، من میدونم و تو...!!!

این عید بزرگ رو به همه مسلمین جهان  و به خصوص آقا امام زمان تبریک میگم.

اعیاد ما بچه شیعه ها نه تنها برای خودمون با ارزش هست بلکه حتی برای پیروان ادیان دیگه نیز یه دلیل و برهان روشنه...

لطف و عطای اولیاء ما در خیلی موارد برای عام هستش.در مواردی هم خاص.

این روزها برای خود ما هم روز بزرگیه !روزی که میشه عید و گرفتن عیدی رو بهونه کرد ...حتی با دست خالی رفت دم در اولیاء

،و عاقبت به خیری و ظهور و سلامتی آقا رو طلب کرد.

عاقبت به خیر باشین دوستان خوبم

اللهم عجل لولیک الفرج

---

امروز صبح ساعت 6 ،پدر زحمت کشیدن و من رو به پادگان رسوندن. خیلی شلوغ بود. تقسیم شدیم و استحقاقی(فرنچ(پیراهن نظامی)و شلوار و پوتین و کلاه و کمربند و جوراب)گرفتیم و نکات مهم رو از افسر آموزش یگان شنیدیم، بازدید کوتاهی هم از ساختمان یگان خودمون 524 داشتیم.
با یکی از دوستان دوره تکمیلی ام ،تو یه یگان افتادیم. برگشتنی با 3 دوست دیگه از یگانمون آشنا شدم آقا اصغر(لیسانس مکانیک)،آقا بهروز (اسم مستعار : تایگر/ الکترونیک)و آقا ابوالفضل (الکترونیک)...


خدا رو شکر

یواش یواش سرباز میشوم...

بسم الله

ای کاش روی برگ سبزم می نوشتند :

نام مرکز آموزش :همینجا، دل رئوف امام زمان عج

سلام

دیروز معرفی نامه ام به واحد آموزشی اومده ؛ بابا از پست چی جلودر گرفتن (درست موقع رفتن به عکاسی) و بدو بدو آوردن بالا و صدا میزنن امیر امیر...

من که دارم از حمام خارج میشم خیلی ریلکس میگم چی شده بابا...

بابا میگه امیر نامه سربازیت اومده بازش کنم ببینم کجا افتادی؟

با خونسردی تمام میگم پدر باز کنین یا زاهدان یا رشت یا کرمانشاه زیاد مهم نیست هرچی خیره ....

بابا نامه روباز میکنن و تو راهرو داد میزنن امیر افتادی :سه راه تختی ، شهدای نزاجا (نیرو زمینی ارتش)

دیدم در حالی که داره میخنده تو راهروی کوچیک و تنگمون نشستن و سجده کردن...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بعدا نوشت (به قول دوستان وبلاگی):

- مادر و پدر خیلی نگران بودن که سربازیم بیفته خارج تهران...

  خدا رو شکر که بخش آموزشی ش فعلا نزدیکه!

- خدا رو شکر چنین پدر و مادری بهم عطا کردی. خدایا کمک کن حق فرزندی رو به بهترین حالت ادا کنم(همیشه کمی می ترسم که نکنه در آینده

   همسری به من عطا کنی که نتونم فرزند خوبی براشون باشم...خودت گرفتی منظورم رو ...پس الهِ من ،کمکم کن )

-  من ایمان دارم که دعای پدر و مادر در حق فرزند اجابت میشه! حتی اگه خلاف عرف باشه !(مثلا قطار همیشه ساعت 8 حرکت میکنه و مادر ازت بخواد همین الان حرکت کنی؛ مطمئن باش با اینکه ساعت 8:30 زودتر به ایستگاه نمیرسی ....اما قطار به خاطر حرف مادرت وایساده تا تو رو سوار کنه!!!!!!!!!!)(خدا خودش ملزومات اجابت دعای مادر و پدر رو جور میکنه...در مورد قطار، ممکنه نقص فنی یا تاخیر یا تعجیل قطار دیگه ای که روی همین خط آهن کمی جلوتر قرار داره باشه)

حواست رو جمع کن دوست عزیز ... عمر کوتاه است

ذکر یک نکته

بسم الله النور

سلام علیکم

اول از همه بابت دیروز که سالگرد ازدواج امیرالمومنین علی علیه السلام با خانم فاطمه ،دخت پیامبر سلام الله علیها بود به همه منجمله آقا و مولایم تبریک میگم.

البته از پدر خوبم هم تشکر میکنم که با شام رستوران هم به مادر خوب و پرتلاشم تبریک گفتن و از زحماتشون تشکر کردن و هم به من و برادرم این روز با سعادت رو یادآوری کردن.

راستش تا اومدم بنویسم یادم رفت....می خواستم یه نکته اخلاقی ذکر کنم که برای خودم هم پیش اومده بود...

شرمنده هرچی فشار میارم چیزی از اون نکته از مغزم تراوش نمیکنه...خب بی مغزی و هزار تا دردسر ....

از چهارشنبه صبح تا یکشنبه ظهر رفتم اردوی آموزشی عملی برای دوره تکمیلی .

اول آبان هم تاریخ اعزام هستش. هنوز برگه ی سفیدم نیومده که ببینم کجا باید برم...

اما جای همه ی برادرای گلم تو اردو خالی...بالغ بر 1000 نفر بودیم تو کوههای سپاه محمد رسول الله. بلوار بسیج - انتهای بلوار هجرت ...

گردان امام حسین به گروهان ما خیلی آسون نگرفت...

از سینه خیز رفتن و سر خوردن با سر تو شیب 60-50 درجه تا راهپیمایی و خشم شب که مو به تن آدم سیخ میکنه ....وقتی که بعد کلی تمرین، شب آروم خوابیدی تو سرمای کوهستان و توی چادر با یه پتوی کثیف و خاکی سربازی و با یه فانوس ....فکرش رو بکن ....یکدفعه صدای آژیر خیلی شدیئ و رسا میاد و صدای گلوله های ممتدی که کنار چادر ها زده میشه و در کوه طنین انداز میشه و اینکه فرماندهان فریاد میکشن بدویین تو سنگر....حالا در کمتر از 1 دقیقه باید کلی تجهیز رو ببندی و آویزون کنی به خودت و بدویی سمت چاله ای به عنوان سنگر ، که خودت چند روز پیش با انگشت دست و پنجول هات کندی!!!!!!

جشن پتوی شب آخر که فکر کنم همه تقریبا همه اونجا یه کتک دوستانه یا شایدم خصمانه خوردن به جز من...

آخه بچه ها به خاطر ریشی که داشتم و آروم بودنم و البته سن بالاتری که داشتم فکر می کردن متاهل هستم و سعی کردن احترام م رو حفظ کنن.

اینم خودش خاطره ای شد ها ...

مُردم از دست این کوچولو ترها ....شاید 16 ساله تا 23 ساله ...(کوچولو که میگم برای بازیگوشی شون ه وگرنه منم 23 سالمه و خیلی تفاوت سنی نداریم) هی تیکه بار مربی میکنن یا سنگ میزنن به هم یا خلاصه نافرمانی و خب معلومه دیگه جمله ی معروف ِ " تو نظام تنبیه برای همه و تشویق برای 1 نفر هستش"....              دیگه خودتون بخونین ادامه ماجرا رو دیگه .....

---

آهان حالا یادم اومد. نکته اخلاقی که میخواستم بگم این بود که خوش بین باشید دوستان و ساعی ....و هر اتفاقی که براتون میفته یا در جامعه رواج داره و هست رو به عنوان یه فرصت ببینین و عاملی برای پیشرفت لطفا . مثلا گرونی یا سربازی یا بی تربیتی و بی ادبی ...
دقت کنین که تا بدی نباشه خوبی وجود خارجی پیدا نمیکنه ...یعنی اگه شب نباشه روز معنی نداره!اگه ظالم نباشه فردی که به فکر دیگران باشه معنی پیدا نمیکنه! اصلا از اینها گذشته اگه کمی تو تاریخ گشت و گذار کنیم میبینیم ژاپن بعد از جنگ جهانی و تخریب با بمب هسته ای بود که شد ژاپن و صاحب این تکنولوژی شد. خود ایران رو نگاه کنین ...همین تحریم هاست که ما رو قوی تر میکنه ....وقتی که ما دارو نتونیم وارد کنیم وقتی چندتا تلفات دادیم بر اثر بیماری ، اون موقع است که چند نفر در جای جای ایران پا میشن و شب و روز نمی خوابن تا بتونن مثل همون داروی وارداتی که الان تحریم شده رو بسازن و بدن به مردم مون تا حق سالم زندگی کردن ازشون دریغ نشه. متوجه منظورم هستین؟
ببینین تو همین کنکور سراسری برای ورود به دانشگاه ....من به شخصه وقتی نگاه میکنم و کمی پرس و جو ، می بینم اکثر رتبه های خوب از خانواده هایی هستن که وضعیت مالی متوسط یا ضعیف دارن و اکثرا از مناطق 2 و 3 (یعنی ماطقی که امکانات آموزشی کم یا ضعیف دارن) هستن.
دوستان خوبم میبینین؟!؟؟ سختی که باشه بنا به آیه ی صریح قرآن، آسانی و فراخی پشت سرش میاد

این نکته ای که برادر کوچکتون عرض کرد مسئله اصلی نبود و مسئله ای که برای گفتنش اومده بودم این بود که تزویر و دورویی خیلی بده ، .....!!!
برادر و خواهر خوبم ، پدر و مادر عزیز که ممکنه بنا به چرخ زمونه یه وقتی چشمتون به این نوشته های سخیف  تو این دفترچه خاطرات بخوره....
میدونم همه مون از دورویی و تبعیض بدمون میاد ولی این رو فراموش نکنیم که خیلی وقتا خودمون هم ناخواسته و نادانسته دچار میشیم به این امراض روحی (دورویی و تبعیض)(چیزی که تو روایات و احادیث زیادی، هشدارها و راهکارهایی پیرامونش آمده )
یه برادر خوبی تو همین دوره با ما بود (وقتی میگم برادر خوب فکر نکنین دارم مسخره بازی در میارم ها واقعا خوب و متین بود اما خب صفات خوب سرجاش، صفات ناپسند هم سر جاش...دوستان فکر نکنن ، راوی خودش رو از داشتن خصائص ناشایست و گناه و رذایل به دور میدونه!)
ایشون در دوره ی تئوری که واقعا خیلی سخت مرخصی صادر می شد چند بار نیامدن سر کلاس یا دیر تشریف آوردن! وقتی که همه با پوتین می بایست می بودن ، خیلی جاها ایشون با کفش پشت خوابیده حضور داشتن .مداح هم بودن و چندین بار در جمع ما مداحی و دعا خوانی کردن انصافا هم صدای دلنشینی داشتن.رفتار و ادبشون در برخورد با دیگران و جویای حال بچه ها شدن عالی بود . عرق و تعصب به مسائل مذهبی شون هم جایی که بچه ها شیطنت کرده و حرفی می زدن به موقع و مناسب بود .وقتی تسبیح ممنوع بود ایشون و چند نفر دیگه تسبیح به دست بودن.و اینکه تو اردو خب بعضی از دوستان نمیدونم واقعی یا الکی ابراز پادرد و امراض میکردن و خب تو چادر میموندن و باما سر تمرین نمیومدن ،
حالا بعضی ها به بهانه ی کبودی و بعضی هم چیزای دیگه ! با اینکه میدونستم بدنم خیلی نه اما کم هم نه ، تو جریان این چند روز آسیب دیده یا شاید هم خون ریزی خفیف... حتی یکبار هم پاچه شلوارم رو بالا نزدم ببینم جراحت دارم یا نه ، بعدا متوجه شدم حالم تو اون چند روز دوره عملی خیلی هم خوب نبوده !
اما چیزی که برای من مهمه اینه که چطور دوست خوبمون (یا دوستان خوبمون)رفتاری این چنین متناقض داشتن (میدونم که خودم هم خیلی جاها بدم و شاید متناقض رفتار کنم)،رفتار خوب و مدح اهل بیت و نماز و اصلا یه دنیا خوبی ولی درکنارش اجازه دادن به خود که پوتین و سختیش رو بزارم کنار و کفش بپوشم ، لباس نظامی رو یه وقتا بی خیال و لباس عادی هم بپوشم، خودم رو به پا درد شدی بزنم و کلاسها و تمرینات عملی رو بپیچونم.
خدا میدونه که اینو گفتم که اول به خودم بعد به شما عزیزان یادآوری کنم که هر آدمی تو هر منصبی ممکنه ناخواسته دچار بعضی اشتباهات بزرگ بشه !...........................چه خوبه که خودمون مراقب خودمون و اعمالمون باشیم. 

---

راستی پرش از خودرو هم داشتیم...از کامیون بنز 1317 در حال حرکت می پریدیم پایین و خیز میزدیم کنار جاده ...
پست دادن هم که کار همیشگی بچه ها بود .هر ساعت یکنفر برای چادر و هر ساعت 2 نفر برای معابر و مناطق .

اینم بگم تو دفترچه خاطراتم که !....؟؟
من تپل نیستم و مثل بقیه هم نمی گم چاق نیستم یا از اینکه بگم اضافه وزن دارم بدم بیاد . اما همیشه و همه جا سعی میکنم خودم رو به سختی بندازم و خودم رو اونجا محک بزنم ...
یادمه تو دوران تحصیل همیشه وقتی معلم یا دبیر یا حتی استاد سوالی می پرسید دستم رو بالا می بردم تا به عنوان داوطلب جواب بدم حتی اگه شک داشتم واقعا میتونم جواب صحیح بدم یا نه! هیچ وقت به حرف بچه های ترم بالایی که از تجربه های تلخشون از اساتید میگفتن و خوب و بد  میکردن توجه خاصی نشون ندادم! حتی بعضی وقتا عمدا با اساتید بد نام یا به قول بچه ها ،از اون بدتر، اساتید سخت گیر کلاس بر میداشتم ...خدا روشکر تو اکثر درسهام موفق بودم و همیشه به عنوان بچه ی زرنگ و تاپ کلاس بین بچه ها و اساتید و دبیران شناخته میشدم.
خلاصه همین کار رو الان تو شغلم هم دارم میکنم وقتی به هم دوره های دانشگاهم پیشنهاد کار جدید و شراکت رو دادم و همه حتی شاگرد اولهامون جا زدن و دلیل آوردن ...خودم شروع کردم و خدا رو شکر الان هم یه جا رو اجاره کردم و هم چند نفر سر این سفره دارن ارتزاق میکنن و هم اینکه کارمون هم روز به روز داره بهتر و بهتر میشه انشاالله.
خیلی ها بهم میگن تو زیادی خوش بین هستی...! نمی دونم شاید ... اما خودم میگم خوش بین متعارف هستم . یادمه مادرم تو بچگی کمی من رو برد کلاس "تی ام" کنار همین دانشگاه تهران تو خیابون انقلاب، نمی دونم باهاش آشنا باشین یا نه ... یا حتی یادمه مادرم یه دفتر بهم داد و بهم گفت امیرحسین تو این دفتر همه آرزو هات رو بنویس و نقاشی کن و هرچند وقت یکبار بهشون نگاه کن!
دیدم مادرم تو خوش بین شدن من خیلی اثر داشتن.دست گل مادر و پدر و اطرافیانم درد نکنه.ممنونم ازشون. مادرم از بچگی بهم خوب یاد داد که کار نشد نداره فقط باید خوب سعی کنم.

اینا رو گفتم که سرآخر از خودم تعریف و تمجید کنم و بگم تو چند تمرین در اردو آموزشی برای سربازی، بنده به عنوان داوطلب و اولین نفر جلو رفتم مثلا وقتی که قرار بود خودمون ابتکار عمل رو به دست بگیریم و ازحدود 200-300 متر رو جلوی دشمن فرضی مانور بدیم و بشیم یه تکاور.


سخنرانی هم گوش نمودیم تو این ایام.
سرآخر امیدوارم امام زمان بزرگوارم (عج)یه نظر به همه ی ما سربازان میهن اسلامی مان بکنه و یه مهر رو برگه ی اعلام آمادگی سربازی مون بزنه و ما رو جزو سربازان خودش قرار بده . به نحوی که هیچ لحظه ای رو بدون یاد او سپری نکنیم.
یا حق
بدرود

سربازی شیرین این آقاپسر...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

خیلی وقته نبودم.حتما از دست من یه نفس راحت کشیدین بحمدلله.

اون بالای وبلاگ سمت چپ نوشتم که این وبلاگ دفتری  است اولا مال خودم !اما خب من بچه ی خوبی ام و دفترم رو به هرکس که بخواد میدم تا بخونه.(نمی دونم شاید از روی حس کنجکاوی یا شایدم اطلاع از مطالب مفید ، البته اگه توش پیدا بشه !!!! خلاصه این دفترچه وبلاگی ام متعلق به همه است.)

بابت غیبت طولانی ام ،عذرخواهی می کنم. اما همین جا اعلام میکنم که وبلاگ نویسی حداقل برای من (دوستان بزرگوار دیگه رو نمیدونم)یه کار فرعی مهم به حساب میاد . پس ممکنه غیبت داشته باشم تو این کلاس وبلاگ نوسی .اما خب به طور کامل ترکش نخوام کرد.

خب اینها رو گفتم که برسم به اینجا ....

این دانش آموزِ حقیرِ کلاسِ زندگی (البته گفته باشم ها کلاس من خیلی بالاست و خیلی هم شیرینه و از اون گذشته با آقااست و مال آقا است(هرچند که خیلی از دستم شاکی ه!))،داشتم میگفتم، این دانش آموزِ حقیرِ کلاسِ زندگی ،انشاالله مورخ 1392/8/1 باید اعزام بشه به خدمت سربازی.خودم هنوز درست نمی دونم که آموزشی رو هم باید برم یا نه و اینکه تهران خواهم بود یا نه و اینکه چقدر از روزهام خالی خواهد بود.

اما راضی ام به رضای خدای خوبم.

دوستان و همسایه ها ،اگه خوبی و بدی از ما دیدن لطفا بزرگواری کرده بر برادر کوچک شون امیرحسین رو ببخشن.

نمیدونم تو این روزهای باقیمونده بتونم بیام و پست بذارم یا نه! اما حتما سعی میکنم از احوالات سرباز ایرانی (خودم) اینجا بنویسم. اینکه کجا افتادم و روزها رو چطور سپری خواهم کرد انشاالله.

تو این روزها هم باید اوضاع دکّان فنی مهندسی رو روبراه کنم و بسپرمش به دست همکارم و شایدم همکارانم.

برای برادر کوچکتون بی زحمت دعا بفرمایین که خدا خیر آخرت و دنیا رو نصیب همه،،، منجمله او کنه.

فعلا علی علیه السلام یارتون و حق نگهدارتون باشه.

اللهم عجل لولیک الفرج

به قول اون کارتون : اَجی مَجی ، امیرحسین عوض میشه!!!(++ خواب در حالت استتار)

به نام تنها صورتگر جهان

چند روزی دارم خودم رو آماده میکنم برای یه  تغییر بزرگ! برای به سامان تر شدن امور.

کم کم میام به امید خدا و بهتر شدن ها رو اگه خدا عمری داد و نصیبمون کرد، اینجا می نویسم (تو دفتر خاطراتم!).

اما باید یه چیز خیلی جالب رو بگم و اون اینکه چند مدتی هست دارم کلاس آموزشی تکمیلی بسیج رو میرم . نمیدونم خوشبختانه یا متاسفانه بچه های

بدون عنوان

به نام خداوندی که زیرک است و حکیم

قبل از اینکه احساس گرسنگی به بشر عطا کند، طعام را کنارش قرارداد در همین نزدیکی هایش ...!

سلام علیکم 10-11 روز میشه پست جدید نذاشته بودم!!!.البته خیلی وقته یا حرف مهم و قابلی برای گفتن تو اینجا نداشتم یا شدیدا درگیر این زندگی سراسر شیرین بودم !

امروز اومدم اول صبحی فقط بگم هستم!یه جورایی زنبیل بزارم توی صفِ نوبتِ بندگی ات!اینکه بگم خدایا من هنوز زنده ام و بنده ات . 

اینکه شادم به رضایت تو! دیشب تو یه جمع صمیمی خدا باز بهم قدرت داد خانم رو مادر صدا زدم .خیلی سخته!! وقتی دلت زنگار غفلت و گناه بست، بهت توفیق بدن و خودشون دست به کار شن و قفلِِ زنگ بسته ی دلت رو باز کنن! خدایا امروز رو برای من روز جهش قرار بده ،روز شروعِ یه صعود به بلندای آسمون بُلندِت...! خدایا کمک کن ضد زنگی که دیشب زدی هیچ وقت دیگه از روح و جانم پاک نشه!

^{(خیلی وقته مسافر دربست به پستم نمیخوره !!! انگار خدا روزی ما رو با مسافرای چند تا خیابون اون ورتر پر میکنه همه اش! اینم خوبه خب اگه مسافری دائمی شه دیگه میشه بلای جوون.....! هرچند که شب روز ازت بلای جوون طالبم خدا. دوستت دارم خدا!             نانخور همیشگی ات، امیرحسین )}

یا حق

التماس دعای خیر دارم مثل همیشه