تسلیت و تعزیت ایام شهادت امام عزیزم ،امام حسین ع

سلام و تحیّت خدا بر همگی

این سرباز کمترین به نوبه ی خودش این ایام حزن و البته مایه ی فخر و مباهات مسلمین جهان رو به همه تسلیت میگم.

زیاده گویی نمی کنم و فقط التماس دعا دارم.

ای کاش درس بگیریم از این واقعه ی بزرگ که آسمانیان و زمینیان، همگی در غم آن اندوهناک اند.

تنها می تونم بگم باید امام وقت خودمون رو به خوبی بشناسیم دوستان

به شخصه واقعا اطلاعات کمی از امام زمانم دارم . شناخت و معرفتی که به امام باید داشته باشیم تا اگه مردیم ، مصداق ""ماتَ مَیتَتاً جاهِلیّة "" نباشیم.بله این شناخت فقط به دانستن نام امام و پدر و مادر و سن و از این دست مسایل نمیشه...

شناخت خیلی باید فراگیرتر باشه... فکر میکنم جا داره واقعا با هم و غم مولا آشنا بشیم...چیا ناراحتشون میکنن و چیا مسرور شون می کنن... ببینم اهدافشون از ظهور و حضور ناپیدا شون چیه .... با خودمون تمرین کنیم وقتی چیزی رو می خوایم و می دونیم که او نمی خواد ما هم ازش صرف نظر کنیم....

چه خوبه دعای عهد و عاشورا بشه زمزمه ی هر لحظه مون

چه خوبه یادمون نره وقتایی رو که مشکلی داشتیم و از ته دل از آقا  و خدا و بزرگان خواستیم و دعا کردیم و اجابت شدیم و رهایی یافتیم و بعد همه چیز رو یادمون رفت ....شاید حتی همون سپاس گزاری زبانی رو.می دونین که همه ی عنایات از سمت هرکسی که باشه در هر دوره و عصری توسط امام و خلیفه ی خدا به مخلوقات میرسه...آهان بله ...یعنی هر حاجتی که گرفتیم از هر والا مقامی که بوده ، سرآخر دست رحیم و عطوف امام زمان عج الله تعالی فی فرجه بوده که اون رو به ما هدیه کرده....پس چه خوبه یادمون نره اون حس های درماندگی اون وقتها رو  و حس شرمندگی از عجز و ناتوانی در مقابل

سپاسگزاری و جبران خوبی ها و اجابت های دلنشین این امام رئوف رو.

(خوبه می خواستم زیاد حرف نزنم....سربـــاز!!!!! برو سر پُستت....چشم جناب!....)

یادمون باشه وقتی امام خوبمون ظهور کنه (حتی همین الان که از نظرها غایبه و ما داریم سعی میکنیم هرکدوممون به نوبه ی خودش موانع ظهورش رو رفع کنیم)اگه بودیم یا زنده شدیم و حاضر.....

- یا امام مون رو حق می دانیم و با او و در رکاب او می مانیم

- یا امام رو  بنا به عدم شناخت کافی خدای نکرده باطل و ناحق می پنداریم و در جناح دشمنانش خواهیم بود

- یا امام رو بر حق می دانیم اما با دلایل و بهانه های واهی و دنیوی از امام مون عذر خواهی می کنیم و تقاضای مرخص شدن می کنیم(امام رئوفه حتما به این دسته از ما اجازه ی مرخصی از میدان نبرد رو میده اما ما اینقدر سخیف و پست هستیم که چنین تقاضایی حتی در ذهنمون خطور کنه؟؟!؟!!!؟!!)

همه اینها رو گفتم که اینقدر خودمون رو از حالا با امام مون عیاق کنیم و با هم بشیم حبیب و محبوب که اون موقع نشیم مصداق افرادی که در کربلا .......وای بر من ....وای بر من.

یا حق

برای همه تون آرزوی بهروزی ، سلامتی و عاقبت به خیری دارم.

سربازی که روش نشد ببینتت آقا جون!!! ،،،امیر