سربازی شیرین این آقاپسر...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

خیلی وقته نبودم.حتما از دست من یه نفس راحت کشیدین بحمدلله.

اون بالای وبلاگ سمت چپ نوشتم که این وبلاگ دفتری  است اولا مال خودم !اما خب من بچه ی خوبی ام و دفترم رو به هرکس که بخواد میدم تا بخونه.(نمی دونم شاید از روی حس کنجکاوی یا شایدم اطلاع از مطالب مفید ، البته اگه توش پیدا بشه !!!! خلاصه این دفترچه وبلاگی ام متعلق به همه است.)

بابت غیبت طولانی ام ،عذرخواهی می کنم. اما همین جا اعلام میکنم که وبلاگ نویسی حداقل برای من (دوستان بزرگوار دیگه رو نمیدونم)یه کار فرعی مهم به حساب میاد . پس ممکنه غیبت داشته باشم تو این کلاس وبلاگ نوسی .اما خب به طور کامل ترکش نخوام کرد.

خب اینها رو گفتم که برسم به اینجا ....

این دانش آموزِ حقیرِ کلاسِ زندگی (البته گفته باشم ها کلاس من خیلی بالاست و خیلی هم شیرینه و از اون گذشته با آقااست و مال آقا است(هرچند که خیلی از دستم شاکی ه!))،داشتم میگفتم، این دانش آموزِ حقیرِ کلاسِ زندگی ،انشاالله مورخ 1392/8/1 باید اعزام بشه به خدمت سربازی.خودم هنوز درست نمی دونم که آموزشی رو هم باید برم یا نه و اینکه تهران خواهم بود یا نه و اینکه چقدر از روزهام خالی خواهد بود.

اما راضی ام به رضای خدای خوبم.

دوستان و همسایه ها ،اگه خوبی و بدی از ما دیدن لطفا بزرگواری کرده بر برادر کوچک شون امیرحسین رو ببخشن.

نمیدونم تو این روزهای باقیمونده بتونم بیام و پست بذارم یا نه! اما حتما سعی میکنم از احوالات سرباز ایرانی (خودم) اینجا بنویسم. اینکه کجا افتادم و روزها رو چطور سپری خواهم کرد انشاالله.

تو این روزها هم باید اوضاع دکّان فنی مهندسی رو روبراه کنم و بسپرمش به دست همکارم و شایدم همکارانم.

برای برادر کوچکتون بی زحمت دعا بفرمایین که خدا خیر آخرت و دنیا رو نصیب همه،،، منجمله او کنه.

فعلا علی علیه السلام یارتون و حق نگهدارتون باشه.

اللهم عجل لولیک الفرج